علیرضا شیرزادی// به گزارش دیدبان، اصلاح طلبی همان گونه که از اسمش پیداست، همواره باید در پی ایجاد تغییر و اصلاح امور باشد. البته جریانی در کشور ما وجود دارد که اگر حامیانش بر سر کار باشند، بی خیال اصلاح امور می شوند و چشمانشان را به روی فسادها وو ضعف ها می بندند.

این موضوع را می توان در اعلام حمایت اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری سال 96، به وضوح مشاهده کرد.  چنان که پیش بینی می شد شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان حمایت قطعی خود را از کاندیداتوری حسن روحانی در انتخابات آتی ریاست جمهوری اعلام کرد.

با نگاهی سطحی نیز می توان متوجه شد که اصلاحات بی خیال اصلاح طلبی شده و روی کار بودن امثال حسن روحانی را بر مقابله با فساد در دولت تدبیر و امید و همچنین عدم کاریایی دولت اعتدال برای مردم را ترجیح می دهد.

اصلاحاتی که از مسیر اصلاح طلبی منحرف شده است موضوعاتی چون حقوق های نجومی، تشدید رکود اقتصادی، تعطیلی کارخانه جات، تنزل جایگاه بین المللی، تعلیق های گوناگون هسته ای، افزایش بیکاری، کاهش خرید مردم، ضعف شدید در حوزه اقتصادی، ناکارآمدی دولتمردان بنفش و هزاران موضوع دیگر را نادیده می گیرد و به روی کار ماندن حسن روحانی پافشاری می کند.

مگر روی کار ماندن دولت روحانی چه برای اصلاحات دارد که آن ها از مشی اصلاح طلبی خود منحرف شده اند و بر حضور مجدد حسن روحانی به عنوان تصدی گر سکان صندلی پاستور پافشاری می کند؟

همین که از موضع عالی ترین مقام اجرایی کشور اقدامات دولت های نهم و دهم مورد انتقاد قرار می گیرد، همین که نیش و کنایه های روحانی به اصولگرایان جاری و ساری است، همین که رئیس جمهور از رفع حصر سخن می گوید، همین که سیاست های ذلیلانه دولت هفتم و هشتم در عرصه بین الملل پیگیری می شود، همین که رئیس جمهور در سفر به یزد به یکی از سران فتنه سلام می کند، برای اصلاح طلبانی که فقط داعیه اصلاح طلبی دارند، کفایت می کند.

بنابراین اگر بخواهیم اصلاح طلبی کنونی را پیگیری کنیم باید چشم ها را باید بر گورخواب ها و درد های مردم بست و حمایت اصلاحات از روحانی را به فال نیک می گیریم چرا که دوباره این جریان دست خود را برای مردم بر ملا کرد.